ای دل زمان هجر به پایان رسیده است
 دور وصال حضرت جانان رسیده است
 .
 گُل کرده طبع طوطی اشعار من که باز
 فیض جمال گل به گلستان رسیده است
.
هم سرخوشم که تاج سرم جلوه گر شده
 هم مست این که سوّم شعبان رسیده است
 .
 بدرُ الدُّجای عرش ، در عالم طلوع کرد
 شمس الضُّحای روضه‌ ی رضوان رسیده است
 .
 بعد از حسن که لؤلؤ بیتُ العقیق شد
 نوبت به جلوه کردن مرجان رسیده است
 .
 خلقت گرفته جان که درون رگ حیات
 خون شریف ایزد منان رسیده است
 .
 از رحمت کسی که خودش رحمت خداست
 لطف خدا به خلق دو چندان رسیده است
 .
 بر بال جبرئیل ، به عنوان رو نماش
 آیات سرخ فجر به قرآن رسیده است
 .
 دوران پر شکستگی ات رو به خاتمه ست
 فطرس بیا که نوبت درمان رسیده است
 .
 چیزی کم از خزانه ی لطفش نمی شود
 گر چه نیازمند ، فراوان رسیده است
 .
 در چشم تک تک شهدا برق شادی است
 سالارشان ، ” امام شهیدان ” رسیده است
 .
 هارونِ مصطفای نبی ، یا اباشُبیر
 در خانه ی تو آمده از عرش ، کلّ خیر
 .
 ریحانه ی مطهّره ی ختم الانبیا
 ای از الست ، مادر سلطان اولیا
 .
 بانو ، ظهور نور دو عینت ، مبارکت
 بوسیدن جمال حسینت ، مبارکت
 .
 زهرا ! عروس بنت اسد ، زوجه الاسد
 از عطر سیب سرخ تو مستیم تا ابد
 .
 آن سان که مجتبای تو مثل پیمبر است
 از هر نظر حسین تو مانند حیدر است
 .
 مولود گریه ، بر رخ طاها نگاه کن
 اشک پدر بزرگ خودت را نگاه کن
 .
 غوغا شده درون دل پر خروش تو
 گفته پدر اذان و اقامه به گوش تو
 .
 یاد از خدای لم یزلت می کند حسن
 با ذوق و شوق تا بغلت می کند حسن
 .
 رویت لطیف چون گل سرخ محمّدی
 دستار تو سیاه نه ” سبز زبرجدی “
 .
 با جذبه های خاصّ چشم سیاه تو
 ما را طلسم کرده ، طلسم نگاه تو
 .
 سوگند بر علی که ولیّ دو عالم است
 نام تو یا حسین همان اسم اعظم است
 .
 شک می کند در این که تو باشی خدا ، حسین
 هر دل که زنده می شود از ذکر یا حسین
 .
 عمری ست گفته است به کرّات و باز هم
 در مجلس سرور تو قلبم گرفته دم :
 .
 ” ای دل بگیر دامن سلطان اولیا “
 ” یعنی حسین بن علی شاه کربلا