ای پسر بی بدل آفتاب

دیده تو وصف زلالی آب

پلک تو باشد ورقی از کتاب

پلک بزن سوره نوری بتاب 

مصحف رویت بخدا خواندنی است

قاری ان غیر خداوند نیست

سوره حمد است ثنا گوی تو

واقعه ساطع شده از بوی تو

سوره والشمس ضحی روی تو

سجده واجب به دو بروی تو

والقمر آن طره بر شانه ات 

ارض و سما دور تو پروانه ات

جلوه حق بین دو دنیا علی

هرپسر خانه زهرا علی

معنی هم نامی تو با علی

لعن علی عدوک یا علی

عشق علی در پدرت منجلی

ای علی بن العلی بن العلی

هر کسی از لطف وعنایات گفت

چشم  تورا قبله حاجات گفت

ذره به خورشید مباهات گفت

از نفس گرم کرامات گفت 

 ذات شما ذات کریم خداست 

ذات غلام تو فقیرشماست

ان حرم قدس تو افلاکی است

جلوه جنات از آن حاکی است

چیست ضریحی که به این پاکی است 

چادر زهرا است اگر خاکی است

پهن شده بر حرمت چادرش

گشته به عالم علمت چادرش

چون علی اکبر توعلی اکبری

اینه حیدر و  پیغمبری

گرچه نشد تیغ به کار آوری 

تیغ کلام تو کند حیدری

کرببلا را تو نگه داشتی 

دین خدا را تو نگه داشتی

بعد پدر کرببلا کار تو

این همه درداست و دل زار تو

غم نخوری عمه غمخوار تو

بعد ابالفضل علمدار تو

 تک یل این قافله آقا تویی

مثل حسن شاهد غمها تویی

تو همه دلخوشی خواهری

غم نخوری کم نشده معجری

کم نشده از پدرت جز سری

پیرهنی رفته و انگشتری

آب بخور گریه نکن اینقدر

روضه نخوان از لب خشک پدر

خصم گمان کرد که صبرت گسست

 دست تورا با غل زنجیر بست

صبر ولی پای تو از پا نشست

کی بتوان پشت علی را شکست

گرچه که صبرت نشدآقا تمام

زخم تو کاری شده در شهر شام

سخت ترین جای سفرشام بود

سنگ به دست همه بر بام بود

تلخ ترین باده در جام بود 

زخم زبان ،طعنه و دشنام بود

دور تو و قافله ات صف زدند

برغم و بر گریه تو کف زدند

وای ازان دم که گرفتار رفت 

قافله ات بی کس بی یار رفت

اشک از آن دیده خونبار رفت

بنت علی  بر سر بازار رفت 

تا که ابالفضل نفس می کشید

سایه اورا به خدا کس ندید

از سر هر بام تورا میزنند

سنگ بر این آیینه ها میزنند

وجه خدا را به خدا میزنند 

دست تو بسته است چرا می زنند

بام چه داغی  به دل ما نهاد 

بر سر عمامه ات آتش فتاد