شب قدر است و شب بارش خیر و برکات
آمده ماه جبینی که بُوَد جلوه ذات
آمده تا که شود ساحل کشتی نجات
به قدم های پر از میمنت او صلوات
آمد و بر همه خَلق سرآمد گردید
پسر فاطمه هم نام محمد گردید
آمده آنکه بُوَد آینه روی نبی
مثل او نیست درخشنده به عالم نَسَبی
خاندانم همه قربان چنین اُمّ و اَبی
(چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی)
آن شبِ قدر که از عرش تنزّل می کرد
به روی دامنِ پاکیزه زنی گل می کرد
جلوه رَبّ جلیل آمده امشب به ظهور
آمد و سامره شد با قدمش وادی طور
چشم شیطان صفتان کور شد از تابش نور
"قل هو الله احد"؛ چشم بَد از رویش دور
حُسن او از همه نیک رُخان بُرده سَبَق
بر روی بازوی او نقش شده "جاءَ الحَق"
اشکِ شوقِ پدری می چکد از چشم ترش
می زند بوسه به رخساره هم چون قمرش
صدقه می دهد امشب به گدایانِ درش
کاشکی جانب ما نیز بیُفتد نظرش
بشنو ای سوخته بالی که به کُنجِ قفسی
دستِ خالی نرود از درِ این خانه کسی
مهر مهدی ست که جاری بُوَد اندر رگ و پوست
دشمنش دشمن و با دوست او باشم دوست
(به جهان خُرّم از آنم که جهان خُرّم از اوست)
(آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست)
(هرکجا هست خدایا به سلامت دارش)
لایقم کن که شوم منتظرِ دیدارش
او بیاید همه جا امن و امان خواهد شد
این جهنّم کده گلزار جنان خواهد شد
او بیاید همه عِلم، بیان خواهد شد
(نفس باد صبا مُشک فشان خواهد شد)
عالم پیر جوان می شود ان شاء الله
حضرت نور عیان می شود ان شاء الله
کوکب دُرّی و رَخشنده تر از هر ماه است
گرچه مهدی ست، ولی هادیِ هر گمراه است
به خدا سینه او مَخزنِ سِرّ الله است
از پریشانیِ دلسوختگان آگاه است
در جهانی که پُر از قیل و پُر از قال بُوَد
انتظارِ فرجش افضلِ اعمال بُوَد
بارِ هجران به روی دوش کشیدن سخت است
گلی از باغچه وَصل نچیدن سخت است
پی محبوب دویدن، نرسیدن سخت است
همه را دیدن و روی تو ندیدن سخت است
در جوانی ز غمِ دوری تو پیر شدیم
دیده بر راه نشستیم و زمین گیر شدیم
یک کبوتر وسطِ لانه صدایش می زد
مادرش پُشتِ درِ خانه صدایش می زد
بینِ آتش پَرِ پروانه صدایش می زد
از غم و طعنه بیگانه صدایش می زد
صبر کن فاطمه! یک روز کسی می آید
(مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید)
شب عید است ولی افضل اعمال؛ حسین
ذکر روز و شب تو در همه احوال؛ حسین
باز هم روضه بخوان؛ روضه ی گودال حسین
تنش از سُمّ سُتوران شده پامال، حسین
بر دلش بود چو او، زخمِ عمیقی زینب
آه! برگرد! به مضطرّ حقیقی زینب
