مگیر فرصت بارانی نگاهم را
 مگر که پاک کنم نامه‌ی سیاهم را

جز اعتراف ببین آه در بساطم نیست
 ولی تو می‌خری آیینه‌وار آهم را

گناهکارم و روزی که بازخواست کنی
 به گردن کرمت می‌نهم گناهم را

برای آتش جرمم شفیع خواهم کرد
 همین دو قطره مناجات گاه‌گاهم را

قسم به عفو تو هرگز خطا نمی‌کردم
 چنانچه غیر تو می‌دید اشتباهم را

چنان رئوف و رحیمی که من طمع دارم
 صواب ثبت کنی کرده‌ی تباهم را

بگیر تنگ در آغوش مهربانی خود
 مگیر از منِ بی کس پناهگاهم را