شد وقت آن که درد نهان را دوا کنیم

روی نیاز خویش به سوی خدا کنیم

بیگانگی بس است زدرگاه کردگار

خود را دمی به خالق خود آشنا کنیم

اشکی ز چشم خود بریزیم و لحظه ای

 از بهر شست و شوی گناهان شنا کنیم

تا کاسه های دیده نگردیده پر زخاک

چشمی به حال بی کسی خویش وا کنیم

از یاد رفته وعده روز الست

یک شب وفا به وعده قالوا بلی کنیم

تا از پی شفاعت ما چاره جو شود

روی نیاز را به سوی مصطفی کنیم

از قلب سوزناک سوی کشور نجف

با گریه التجا بشه اولیاء کنیم