وقت است که از چهره ی خود پرده گشایی
 «تا با تو بگویم غم شب های جدایی»
 اسپندم و در تاب و تب از آتش هجران
 «چون عودم و از سوختنم نیست رهایی»
 «من در قفس بال و پر خویش اسیرم»
 ای کاش تو یکبار به بالین من آیی
 در بنده نوازی و بزرگی تو شک نیست
 من خوب نیاموختم آداب گدایی
 عمری ست که ما منتظر آمدنت، نه
 تو منتظر لحظه ی برگشتن مایی
 می خواستم از ماتم دل با تو بگویم
 از یاد رود ماتم و دل چون تو بیایی
 امشب شده ای زائر آن تربت پنهان؟
 یا زائر دلسوخته ی کرب و بلایی
 ای پرسشِ بی پاسخِ هر جمعه ی عشّاق
 آقا تو کجایی؟ تو کجایی؟ تو کجایی؟