از بس که غافلم ز حساب و کتاب خود
 در حیرت به حشر چه سازم جواب خود؟!
 مادر ز مهر سرزنش طفل می کند
 از من مگیر وقت خطایم عتاب خود
 هر چند رو سیاه ولی بنده توام
 ای مهربان جدا مکن از من حساب خود
 غفلت ز مرگ فرصت جبران ز من گرفت
 طی شد تمام زندگیم در سراب خود
 من ناله از عذاب جهنم نمی کنم
 دریافتم به دوری از تو عذاب خود
 مسکین در احترام کریم است هر که هست
 خورشید می کشد همه را در حجاب خود
 ما حدِّ خود ز گریه مستانه می خوریم
 مست این چنین کسی نشود از شراب خود
 محشر به غیر نام علی سر نمی دهم
 وقتی ندا رسد که بخوانم کتاب خود
 پرسیدم از تو، توبه من هم قبول هست؟!
 نام حسین آمد و دیدم جواب خود