یادش بخیر یادش بخیر وقتی به دنیا اومدی
خیلی نظر خوردم ولی دووم آوردم
برا بزرگ کردنه تو تک پسر خونه ی من
خون جگر خوردم ولی دووم آوردم
چراغ خونم بودی و خیلی برام بودی عزیز
اگه یه خار می رفت تو دستت می شدم دو روز مریض
ولی حالا دلم خوشه به چنتا استخون تو
خدارو هم تو حاجتام قسم میدم به خون تو
دو هفته ای میشه حالا
نیومدی تو خواب من دلم گرفته
همین شده عذاب من دلم گرفته
نگاه به اضطراب من دلم گرفته
«عزیز مادر»
تموم طول هفته رو به فکر پنجشنبه شبم
عصا زنون بیام یکم سر مزارت
سفره ی دل واکنم و با گریه غوغا کنم و
دوباره دردامو بگم سر مزارت
برات آوردم از مرام شهرمون گلایه ها
تو رفتی و نمیگرن سراغمو همسایه ها
از دل خون خون مادرت نمیگیرن حتی خبر
خونمو در نزده بعد تو حتی یه نفر
حالا خودت بگو چه جوری بی قرص و دوا آروم بگیرم
چه جوری با کوه غمام آروم بگیرم
جز سر قبر تو کجا آروم بگیرم
«عزیز مادر»
هیشکی ندونه میدونم من که جگر گوشه دادم
پیروزیه این انقلاب نبوده آسون
دق میکنم این روزا که باید ببینم با چشام
پا میزارن رو خون تو توی خیابون
مادرای شهید حالا ازین غما خون میبارن
اسم شهیدارو دارن از کوچه ها بر میدارن
همه اسیر نفسن ان و کیه اسیر شهدا؟
کیه که مردونه باشه توی مسیر شهدا
قید گناهو بزنه بنده ی سر به راه بشه مثل شهیدا
یه خورده با خدا بشه مثل شهیدا
زائر کربلا یشه مثل شهیدا
«عزیز مادر»
