ما هم‌نشین شدیم به افطار این و آن
چون غافلیم از تو؛ گرفتار این و آن

ما شکل روزه‌داریمان، فرق می‌کند
الگو گرفته‌ایم ز رفتار این و آن

تکلیفمان، اطاعت از سیره‌ی شماست
امّا شدیم تابع کردار این و آن

دلتنگ دیدن تو نگشتیم، درعوض
رفتیم عاشقانه به دیدار این و آن

کاری که خواستی تو، زمینش گذاشتیم
رفتیم با بهانه، پی کار این و آن

ما جای دستگیری و وا کردن گره
تفریحمان شده فقط آزار این و آن

شرط قبول هر عمل، اخلاص بود و ما
یک‌عدّه خیّریم در انظار این و آن

با معصیّت ز چشم تو افتاده درعوض
قیمت گرفته‌ایم به بازار این و آن

قرآن میان خانه‌ی ما، خاک می‌خورد
دل داده‌ایم بس‌که به گفتار این و آن

آقا! خلاصه، بندگی ما درست نیست
ما تکیه داده‌ایم به دیوار این و آن

اثبات کرده مادرتان؛ هرکسی نشد
یار امام خویش، شود بار این و آن

امّا قسم به چادر خاکی مادرت
ما دست ردّ زدیم به اصرار این و آن

هرکس‌که شد غبار عبای ابوتراب
رو هم نمی‌کند سوی دربار این و آن

باید شبیه مادرتان لحظه‌ی هجوم
سینه سپر کنیم به مسمار این و آن