توو کاظمین، آقا حاجتمو داده
زندگیمون نذر پنجره فولاده

چه حرمی، چه گنبدی
حس می‌کنی توو مشهدی
وقتی بهش سلام میدی
رضا میگه: خوش اومدی

کرمش، کرم امام رضاس
حرمش، حرم امام رضاس

تویی که بابای حضرت سلطانی
تموم هستی شاه خراسانی

آقا امام هفتمی
تنها امّید مردمی
عشق ملیکه‌ی قمی

می‌خونن همه‌ی مریض‌دارا
می‌خونن همه‌ی گرفتارا

شده توی زندون، زهرا عزادارت
زبون روزه آه! سیلیه افطارت

دل تو پُرشراره شد
آسمون بی‌ستاره شد
تابوتت، تخت‌پاره شد

اومدن عاشقای کاظمین
بمیرم برای آقام حسین