خیلی بی کس و تنهایی

غریب دنیایی آقا

داغ تو سنگینه خیلی

شبیه زهرایی آقا

از دنیا شدی تو خسته

از مردم دلت شکسته

تا کوچه شبیه حیدر

تو رفتی با دست بسته

برای دل تو آقا بمیرم که غریبونه

تو مثل مجتبی هستی

رو لب هات لخته خونه