خاک بقیع بوی غریبی داره
غم رو فقط روی دلم میزاره
از غربتش داره چشام میباره
نه پرچمی
نه حتی داره یه علم
نه گنبدی
نه بارگاهی نه حرم
وای امون ای دل وای امون ای دل وای از این غریبی
بند دوم:
بغضی بازم نشسته توی سینه
از غربت و از این غم دیرینه
درد بقیع خیلی برام سنگینه
توی بقیع
قبری نداره سایه بون
عمریه که
خون دل صاحب زمون
وای امون ای دل وای امون ای دل وای از این غریبی
بند سوم :
اینجا کسی نداره یه صحن و سرا
خاکی میشه اینجا پر کبوترا
عقده شده گریه برای زائرا
یه روز میاد
دوای زخم فاطمه
میده به این
غصه و غم ها خاتمه
وای امون ای دل وای امون ای دل وای از این غریبی
