بینِ کوچه هایِ مدینه،تنها و غریب افتادی
 خاکی شد محاسِنَت آقاا،چون شَیبُ الخضیب افتادی

پیرمرده با عذاب ، نکِشیدِش
 پشتِ مرکب با طناب ، نکِشیدِش

جون نداره با شتاب ، نکشیدِش
 دیده هاش شد پُرِ آب ، نکِشیدِش

ذکرِ لبش لحظۀ آخر(حسین ای غریبِ مادر) 3

یا شیخُ الائمه ... وای .. وای .. وای ..

 تو خونه پُر از آتیشِ،قلبِش اما جایِ دیگه ست
 جایی که دِلش رو سوزوند،کربلا میونِ خیمه ست

با شتابِ تمام ، نبَریدِش
 بینِ آتیشِ خیام ، نبَریدِش

تو کوچه هایِ شام ، نبَریدِش
 یا تو مجلِسِ حرام ، نبَریدِش ....

گرچه زِغم بالُ پرش سوخت
 به یادِ زینب جِگرش سوخت ...

یا شیخُ الائمه ... وای .. وای .. وای ..

بینِ هجره بویِ دودِ ، باحالِ بدم افتادم
 تا دیوار و در رو دیدم ، یادِ مادرم افتادم

از تو کوچه میگذری ، وای مادر ...
 غُصه داره حیدری، وای مادر ....

بینِ دیوارُ و دری ، وای مادر ...
 داغِ تو بی پِسری ....وای مادر ...

دیگه شبِ آخرم اومد
 بالا سرم مادر اومد ...

یا شیخُ الائمه ... وای .. وای .. وای ..