ای اشک چشم ما همه وقف عزای تو
 دل‌های دوستان همه صحن و سرای تو
 چشمم سوی مدینه دلم جانب بقیع
 گرم زیارت حرم با صفای تو
 از لحظه‌ای که خاک لحد بر تو چیده شد
 خاک بقیع نه! دل ما گشت جای تو
 آیا در بقیع شبی باز می‌شود
 تا در کنار قبر تو گریم برای تو؟
 بردند دست‌بسته تو را سوی قتلگاه
 با آنکه بود عرش خدا جای پای تو
 ای صد مسیح زندۀ ذکر شبانه‌ات
 خاموش شد چگونه صدای دعای تو
 آخر ز زهر کین جگرت پاره پاره شد
 ای پاره‌های دل، گُل بزم عزای تو
 تشییع شد چو پیکر پاک تو تا بقیع
 می‌کرد گریه ختم رسل در قفای تو
 چون شمع، آب شد بدنت از شرار زهر
 ای جان عالمی همه بادا فدای تو
 تنها نه «میثم» ... از غم و اندوه و غربتت
 آگه کسی نگشت به غیر از خدای تو