منو اشکی مثل بارون

منو چشمی مثل دریا

منو این دستای بسته

شبیه دستای مولا

تو کوچه غم مولا رو دیدم

کبود روی زهرا رو دیدم

تو آتیش در و دیوار رو دیدم

منو از خونه بردن شبونه

پیش چشم خویش اهل خونه

زدن رو بالم مثل بال زهرا تازیونه

غریبم غریبم ای خدا

در خونه شعله ور بود

پیش چشمای تر من

تازه فهمیدم تو اتیش

چی کشیده مادر من

نذاشتن که بردارم عبامو

نذاشتن ببوسم بچه هامو

نداشتن که تر کنم لبامو

حیا از موی سفیدم نکردن

حیا از روی خاتم نکردن

منو بردن اما

شعله ها رو کم نکردن

غریبم..غریبم ای خدا

دویدم مثل رقیه

با قد خم نیمه شب

همش زیر لب میگفتم

امون از غم های زینب

امون از گلوی خشک و حنجر

امون از نگاه تلخ لشگر

امون از لب گودال و مادر

جلوی چشمای مادرافتاد

مگر این روضه میره از یاد

همه دور جسمش اب میخوردن

تشنه جون داد

غریبم غریبم ای خدا