نوحوعلی الحسین که این کارفاطمه است
 این اشک دیده ها همگی یار فاطمه است
 
 نوحوعلی الحسین که جدم غریب بود
 گودال قتلگاه پُر از بوی سیب بود
 
 نوحوعلی الحسین که لب تشنه جان سپُرد
 بیش از هزار و نهصد و پنجاه ضربه خورد
 
 نوحو علی الحسین درخاک وخون نشست
 هرکه رسید دربدنش نیزه را شکست
 
 نوحوعلی الحسین که مویش کشیده شد
 جان داشت جدِ من که گلویش بریده شد
 
 نوحو علی الحسین که در بین ازدحام
 با ضربه دوازدهم کار شد تمام
 
 نوحو علی الحسین که ذبحش حرام بود
 چشمان او هنوز به سوی خیام بود
 
 نوحوعلی الحسین که می دید خواهرش
 تاراج می شود همه هستش برابرش
 
 نوحوعلی الحسین که باصورتی کبود
 چشم ِ سرِ بریده او باز مانده بود
 
 نوحوعلی الحسین که با ضجر کُشتَنَش
 چیزی نمانده بود ز رگهای گردنش