حُبُّ الحُسِین وُسیلةُ السُّعداءِ
وضیاءَهُ قد عَمَّ بالأرجاء
سِبطٌ تَفَرَّعَ مِنهُ نَسلُ المُصطَفى
وَأضَاءَ مِسک بوجهِهِ الوَضَّاء حبُّ الحسین
فَهُوَ الکریمُ ابنُ الکریمُ وَ جَدُّهُ خَیرُ الأنام وسیِّدُ الشُّفَعاءِ
معنی :
عشق حسین راه توسل سعادتمندان است .
و فروغ تابانش سراسر عالم را فرا گرفته است .
او همان نوه ای است که نسل محمد مصطفی (ص) همه از اوست .
هر اقلیم و سرزمینی را چهره ی نورانی اش روشنی بخشیده است .
بخشنده و بخشنده زاده است و جدش سرور عالم و بزرگ پایمردان است .
