یه خوزستان پر از بغضم
یه آبادان پر از دردم
ولی ایران من! هرگز
محاله از تو برگردم
...
یه دنیا رو به روی ما
ما موندیم و همین پرچم
مث سرو توی طوفان
روپاییم محکم محکم
...
خدا مارو نگاه کرده
به پاهامون توون میده
ببین حالا به یه دنیا
داره ما رو نشون میده
...
ما رو میشناسه اقیانوس
ماها از نسل ایمانیم
شهیدا رفتن و حالا
ما سربازای ایرانیم
...
ما از تبریز تا مشهد
ما از بوشهر تا گیلان
همه اهل سه تا رنگیم
همه هم‌درد آبادان
...
به دشت خاکیمون بارون
خدا میدونه میباره
ببار بارون که یه کشور
هنوزم زیر آواره
