آفتابت خورد بر گلبرگ..،شبنم داده شد
اشک‌ِما این‌گونه از گرمای این غم‌ داده شد

گریه‌ بر‌ تو اصول کافیِ بخشایش است...
این همان درسی است که روزی به "آدم" داده شد

اعتباری هم اگر داریم ، از این اشک‌هاست
در کنار آبِ رو ها ، آبِرو هم داده شد

"یا حسینِ" ما یقیناً "یا الهی" گفتن است
بین طورِ روضه بر ما اسم اعظم داده شد

ای که ذکر تو دلیل التیام زخم هاست
هر زمان نام تو را بردیم ، مرهم داده شد

مستیِ ما دست ساقی نجف افتاده است
پای انگور ضریحش مِی به کامم داده شد

یک نخ از چادر سیاه فاطمه برداشتند...
این چنین بر سر درِ هر خیمه ، پرچم داده شد

سینه‌ ما آه را کم داشت..، زهرا ناله زد
از همان ساعت به هر سینه‌زَنی دم داده شد

این تهِ گودال‌رفتن ، مزد شاهنشاهی است...
رَمل‌ ها تاجی است که بر شاهِ عالم داده شد