زمين ولوله و عرش هياهو/ زده هستي تماما به تو زانو
 و مَلَك مَحضرتان سجده كنان طاق دو ابرو.../اَلا ضامن آهو....
 تويي آنكه خدا قبل خلائق به ندا گفت/همه جا گفت...
 كه منم راضيِ اَعلا وَ تو را نامِ رضا گفت../و چنين گفت به ذرات...
 كه هو الحق و هو الحي و هوالحضرت سادات/جهان بات/همه مات
 و تویی دلبر حیدر پسر حضرت زهرا.../شهنشاه دو دنیا....
 و منم عبدِ غلامان توای حضرت والا
 گداییه شما آمده ام یوسف موسی/ الا اهل خراسان
 بدانید غبارش به منو مادر من لطف و عطا داد/محلّی به گدا داد
 و همین بسکه مرا تا دمه این پنجره جا داد
 و منه بی سرو پا را بخدا او سرو پا داد
 و دمه پنجره فولاد شفا داد
 همه ايل و تبارم به فدايش/به ايوان طلايش
 و همان حال كه طفلم به بَرَم بود/سرازير فقط اشك ترم بود
 چنين عرض نمودم/به صحن آمده ام از بَلَدی دور
 به زحمت شده خرج سفرم جور
 نگاهی به دلم کن برود خستگیه راه/به لب دارم ازين آه
 چنان سوسوی شمعی به لبم زمزمه کردم/آمدم ای شاه...
 و گفتم بفدايت همه ي بود و نبودم/به آن حالِ سجودم
 و قلم بود كه اينجا دگر افتاد.../به سر افتاد
 كه همين بحر طويلم بشود كشف و شهودي
 و ازين پس بشود سبك ، فقط سبك سرودي
 پر گرفتن تا حرم ، همه رویامه ۳
 باشه سايَت رو سرم، همه رویامه ۳
 یه آهویی اومده ، که مهمونته آقا، ضمانتمو بکن ، برم آقا کربلا
 من ، همون گدای سابقم تو ، مایه ی این عزتمی
 من ، ریزه خور خوان کرم تو ، آقا ولی نعمتمی
 یا حضرت سلطان مددی4
 با در باب الجواد ، خيلي مانوسم۳
 دست رو سينه ميذارم ، در و ميبوسم ۳
 ميده ...بمون عيدي رو ، آقام ثامن الحجج....
 باشيم همه نوكرا.... ، ايشالا روز فرج....2
 كا....ش ، به زوديا آقام بياد كا....ش ، از حرم امام رضا
 توو ، يك شب جمعه راهي شيم با.... ، مهدي بريم به كربلا