خون بهایت خود خداوند است
.
با تو در عرش ، رب مُعانِقه کرد
این مقام تو بی همانند است
.
اولین زائرت شب جمعه
به خداوند که خداوند است
.
اعتقاد اعتماد می خواهد
پس شفا بوی دود اسپند است
.
دست شستم ز هر چه غیر از تو
دست شستم بگیری از من دست
.
ماجرای من و تو مانندِ
تلخی چای و حبه ی قند است
.
گریه ام را بیا نگیر از من
آبرویم به گریه ام بند است
.
گریه بر تو دلیل غفرانِ
معصیت های قبل و آینده است
.
کوفه با تو چه کرده که حتی
جاری اشکِ وحوشِ درنده است
.
شمر اگر چه به تو غضب کرده
رحمت عام بر لبت خنده است
.
نانجیبی به زور در گودال
چکمه از پای زخمی ات کنده است
.
دَخَلَت زینبُ عَلَی بن زیاد ….
عالم از محضر تو شرمنده است
.
کوچه کوچه پس از تو چرخاندند
زینبی را که آبرومند است
.
حرفش این بود که چهل تا نعل
صد حسین از حسین من کنده ست
