ای خوش ترین ترانه‌ی لب‌های من سلام
نعم الرفیق عشق من آقای من سلام
ای زندگی من، شب و روزم، عزیز من
ای از قدیم در دل شیدای من سلام

مجنون تر از همیشه به پابوس آمدم
جانان و جان و حضرت لیلای من سلام
ای آبروی من، کس و کارم، پناه من
سرمایه‌ای تمامی دنیای من سلام

ای دین من قیامت من ای بهشت من
ای عاقبت به خیریِ فردای من سلام
هر جا دلم شکست رسیدی به داد من
من غافل از تو بودم و بودی تو یاد من

اصلا بعید نیست که نامه سیاهان
گردند تحت قبه ات از بی گناهان
ای کربلای من نجف من بقیع من
ای مشهد تو جمع همه بارگاهان

قربان کیمیای دو چشمان مست تو
آقا مرا نگاه کن از آن نگاه‌ها
در کوی تو شکسته دلی می‌خرند و بس
ذکر خداست پای ضریح تو

تو زیر سایه ات همه را راه می‌دهی
یا ایها العزیز همه‌ی بی پناهان
تو سایه ات شبیه خدا بر سر همه است
مهمان نوازیت چقدر عین فاطمه است

غیر از درِ تو این همه لطف و کرم کجاست
اصلا پناه اول و آخرم کجاست
یادش به خیر خاطره‌ی اولین سلام
آن روزهای گم شدنم در حرم کجاست؟

لطف تو آن چنان بغلم کرد که
یادم نبود گمشده ام مادرم کجاست
خیلی عوض شدم عوضم کن به یک نگاه
گر دیده‌ام وبال تو بال و پرم کجاست؟

گر دید قطره قطره چرا سیل اشک من
حال و هوای سابق چشم ترم کجاست؟
خیلی هوایی حرمم باز بی گمان
آقا سؤال کرده که این نوکرم کجاست؟

آقا جان خیلی دلم گرفته مرا رو به راه کن
مثل همیشه کوه غمم را تو کاه کن
این دردها بدون تو درمان نداشته اند
این ابرها بدون تو باران نداشته اند

بود آخر زمان چقدر هولناک اگر
ایرانیان امام رضا جان نداشتند
مشهد اگر نبود که این گونه پنج تن
لحظه به لحظه لطف به ایران نداشتند

این ملت امام حسینی بدون تو
در فتنه‌ها که جرئت طوفان نداشتند
جانم فدات دست گرفتی چقدر از
آنان که ذره‌ای به تو ایمان نداشتند

ای بهترین پناه برای همه سلام
ای مهربان امام رضای همه سلام
سوگند میخورم به سلیمان کربلا
در مشهد شدی مسلمان کربلا

مدیون لطف پنجره فولاد مشهد است
هر کس که بین ما شده مهمان کربلا
جان جواد قسمت کن ما کن ابالجواد
تنگ غروب، نم نم باران کربلا

این جا بود حسینیه یا که حرم چقدر
هستند زائران تو گریان کربلا
این کاسه‌های زرد خودش روضه گشته باز
تمثال دست ساقی عطشان کربلا

از آب هم مضایقه کردند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان کربلا
ای کشته‌ ی فتاده به هامون حسین من
ای صید دست و پا زده در خون حسین من