خُرم دل آن کس که عزادار حسین است

از صدق و صفا خادم دربار حسین است

از آتش فرداى قیامت بود ایمن

آن دیده که امروز گهر بار حسین است

حاجى طلبد کعبه و ما کرب و بلا را

راه حرم دوست ز دربار حسین است

گر هست شما را هوس روضّه رضوان

ما را هوس دیدن رخسار حسین است

من از دل و جان عاشق آنم که به عالم

او عاشق و دلباخته و یار حسین است

بر تربت ما شمع و چراغى مفروزید

چون جلوه گر آنجا مه رخسار حسین است

در روز جزا چون ز لحد سر به در آرد

چشمم همه جا در پى دیدار حسین است

روشن بود این نکته که خورشید جهانتاب

یک ذره‏اى از پرتو انوار حسین است

امروز که هست این همه آثار ز اسلام

از همت و جانسازى و ایثار حسین است 

  در باغ ادب گر چه عزیز است... 

  خارى است که روئیده ز گلزار حسین است