صدا آری صدا جان جهان را زیر و رو می کرد

پیمبر در همه عمر آن صدا را جستجو می کرد

.

نفس های خودش بود آن صدای با طمأنینه

صدایی که شب معراج با او گفتگو می کرد

.

نمی دانم چرا اما پیمبر بعد معراجش

عبای مرتضی را بیشتر از پیش بو می کرد

.

خدا آن شب سخن می گفت با صوت یداللهی

خدا پیش محمد دست خود را داشت رو می کرد

.

خدا مشغول خلقت بود دنیا را همان موقع

علی در مسجد حنانه کفشش را رفو می کرد

.

نفهمیدیم مولا را … نفهمیدیم بعد از جنگ

علی شمشیر را با اشک هایش شست و شو می کرد

.

اگر او یازده تن را به جای خود نمی آورد

چگونه با نبود او زمین یک عمر خو می کرد