حریم طوس مگر  طورِ وادی سیناست

که ماه روی رضا جلوه گاه روی خداست

پیمبران به طواف و فرشتگان در سعی 

رواق صحن نو و کهنه مَروه است و صَفاست

به خاکِ او حجر الّاسود است لام کند

غبارِ او به رُخِ زمزم آبرو افزاست

بگو به موسی عمران به کوه طور مرو

و گرنه با اَرَنی لَن تَرانی ات اُولی است

زِ کوه طور بیا خدمت رضا در طوس

که در جمال خدایی او خدا پیداست

چه اختلافِ لطیفی به موقعِ اعجاز 

میان موسی عمران و زادۀ موساست

برای خلقتِ آن اژدهای هول انگیز

همیشه تکیۀ موسی بر آن بلند عصاست

ولی امام نگاهی به نقش پرده نمود

زِ هیبتِ نظرش شیر زنده شد برخاست

یکی به فیض عصا و یکی به نور نگاه

ببین تفاوت ره از کجاست، تا به کجاست