بیقرارم ، تو دلم یه دنیا درد و ماتمه
ناله دارم ، هر چی از غمم بگم بازم کمه
دل فکارم ، جیگرم میسوزه خیلی تشنمه
واویلا وای ، واویلا وای ، واویلا وای
بارون اشکای چشمام میچکه به روی گونم
چی بگم از غصه ها که قتلگاه شده تو خونم
دیگه طاقت ندارم دعام اینه پَر بزنم زود
همه دردم اینه قاتلم شریک زندگیم بود
... واویلا ، وای وای وای ، واویلا...
ای دل ای دل ، به خدا از همه دنیا سیر شدم
ای دل ای دل ، تو حصار درد و غم اسیر شدم
ای دل ای دل ، مثل مادر تو جوونی پیر شدم
واویلا وای ، واویلا وای ، واویلا وای
میدونم درد منو جدم امام حسن میدونه
اوج غربته اگه حتی غریب باشی تو خونه
دل خونم کِی میرسه لحظه ی شیرین رهایی
پشت در به زیر لب همش میگم مادر کجایی
... واویلا ، وای وای وای ، واویلا...
تک و تنها هر نفس ذکر لبم خدا خداست
صحن چشمام خیس و بارونیِ سوز روضه هاست
خودم اینجا ولی روح و دل من تو کربلاست
واویلا وای ، واویلا وای ، واویلا وای
دست و پا میزنم از عطش شکسته بال و بی حال
پیش چشم فاطمه زنده میشه روضه ی گودال
زیر لب زمزمه ام شده حسین مادر نداره
همه خون گریه کنید جد غریبم سر نداره
... واویلا ، وای وای وای ، واویلا...
