یه پسر نه چهارتا پسر یکیشون عینه قرص قمر

به فدای سر پسر زهرای اطهر

عباسم آقا بود شبیه مولابود

از اول عمرش عزیز زهرا بود

میگن کنار فرات سوخت گلوی بچم

مشک دریده شد وای آبروی بچم

من گریه مدینه ام ای روزگار ای روزگار ای روزگار

با غصه همنشینم ای روزگار ای روزگارای روزگار

بگو با مردم شهر ای روزگارای روزگار ای روزگار

من ام بی بنینم ای روزگار ای روزگارای روزگار

شکستی الماسمو ای روزگارای روزگار ای روزگار

چیدی گل یاسمو ای روزگارای روزگار ای روزگار

خزون زدی به باغم ای روزگار ای روزگار ای روزگار

گرفتی عباسمو ای روزگار ای روزگار ای روزگار

میگن از پشت سر اومدن تن ماه با تیر میزدن

سر پیرس عصای منو ازم گرفتن

میگن که غوغا بود فاطمه اونجا بود

سر س بچم میگن که دعوا بود

سجاده پای زهرا خون وضوی بچم

خیمه تشنه بود و آبروی بچم

میگن کنار فرات سوخت گلوی بچم

مشک دریده شد وای آبروی بچم

شکستی الماسمو ای روزگارای روزگار ای روزگار

چیدی گل یاسمو ای روزگارای روزگار ای روزگار

خزون زدی به باغم ای روزگار ای روزگار ای روزگار

گرفتی عباسمو ای روزگار ای روزگار ای روزگار

تو نفسهام پر از شراره ناله هام روز و شب نداره

میسوزم از همین که حسین مادر نداره

میگن حسین پیر شد یهو زمین گیر شد

رو نیزه عباسو که حرمله شیر شد

سیلی زدن به بچه رو به روی بچم

من بمیرم ای وای آبروی بچم

میگن کنار فرات سوخت گلوی بچم

مشک دریده شد وای آبروی بچم

شکستی الماسمو ای روزگارای روزگار ای روزگار

چیدی گل یاسمو ای روزگارای روزگار ای روزگار

خزون زدی به باغم ای روزگار ای روزگار ای روزگار

گرفتی عباسمو ای روزگار ای روزگار ای روزگار

من گریه مدینه ام ای روزگار ای روزگار ای روزگار

با غصه همنشینم ای روزگار ای روزگارای روزگار

بگو با مردم شهر ای روزگارای روزگار ای روزگار

من ام بی بنینم ای روزگار ای روزگارای روزگار

عالم زیر پرم بود ای روزگارای روزگار ای روزگار

خونم خودش حرم بود ای روزگارای روزگار ای روزگار

عصای دست من ای روزگارای روزگار ای روزگار

علی اکبرم بودای روزگارای روزگار ای روزگار

خونم پر از قمر بود ای روزگارای روزگار ای روزگار

از آسمونا سر بود ای روزگارای روزگار ای روزگار

قاسم تو آسمونم ای روزگارای روزگار ای روزگار

ستاره سحر بود ای روزگارای روزگار ای روزگار

تموم باورم رفت ای روزگارای روزگار ای روزگار

پناه این حرم رفت ای روزگارای روزگار ای روزگار

میگن حسین صدا زد ای روزگارای روزگار ای روزگار

تموم لشکرم رفت ای روزگارای روزگار ای روزگار

شکستی الماسمو ای روزگارای روزگار ای روزگار

چیدی گل یاسمو ای روزگارای روزگار ای روزگار

خزون زدی به باغم ای روزگار ای روزگار ای روزگار

گرفتی عباسمو ای روزگار ای روزگار ای روزگار