توی شب های تنهایی تو روزایی که بی تابم
 می کشونی تو قلاب دل و اربابم
 پای این علم یه روز به تو مبتلا شدم
 تو کشوندی قلبمو تا که سر به راه شدم
 من پای روضه ی شما تا عمر دارم سینه می زنم
 تا جون دارم گریه می کنم
 ای همه هستی و باغ و بهارم
 ای کس و کارم و صبر و قرارم
 من که به جز تو کسی رو ندارم
 حسین آقا جان ......