دنیارو بدون خیالش حتی یه دقیقه نمیخوام

شیرین تر از این مگه داریم حسینه دنیام

اینو پدرم داده یادم از وقتی تو روضه شکفتم

هیچ موقع به پای کسی جز حسین نیفتم

بابام میگفته ای نور عین

هر جا که رفتی زیر دِین

فَرو الی الامیری حسین

حسین حسین حسین

میگفت میون مشکلات

که سختیا مونده برات

تنها سفینة النجات

حسین حسین حسین

مگه میشه حقی که داره به مارو ادا کرد

مگه میشه بی نمکِ روضه دفع بلا کرد

مگه میشه ماهارو از توی روضه جدا کرد

... حسین وای ، حسین وای ...

از وقتی کنار حسینم اوضام همه وفق مراده

هر چی که میخواستمو بی بی رقیه داده

گفتم به همه جای دنیا غیر از بین الحرمین نه

دل میکَنم از همه اما دل از حسین نه

زندگی بی عشقش غمه

دنیا بی روضش ماتمه

هر چی حسین بگم کمه

حسین حسین حسین

وقتی که تر میشه چشام

تو سختی همیشه آقام

آب رو آتیشه برام

حسین حسین حسین

مگه داریم اربابی بهتر از این برا نوکر

مگه داریم از حال اشک و بکاء روبراه تر

مگه داریم از حرم کربلا جایی بهتر

... حسین وای ، حسین وای ...

روزام داره میگذره با عشق تو هیئتا گفتم همیشه

عمری رو که میام تو روضش حساب نمیشه

هر کی اگه پای حسین سوخت با اشک مس دلو طلاش کرد

هر موقع که اومده هیئت زهرا دعاش کرد

تا عزم هیئت میکنم

غسل زیارت میکنم

میام و بیعت میکنم

حسین حسین حسین

جونمو میدم من براش

آدم شدم تو کربلاش

میزنم از دلم صداش

حسین حسین حسین

مگه آروم میگیره قلبی که وقف عزاشه

مگه آروم میشه دلی که تو روضه نباشه

مگه آروم میمونه اون که دور از کربلاشه

... حسین وای ، حسین وای ...