از سوز زهر پیکرم آتش گرفت و سوخت
 یا رب ز پای تا سرم آتش گرفت و سوخت
 مسمومم و زبانه کشد شعله از تنم
 از این شراره بسترم آتش گرفت و سوخت
 من یادگار کرب و بلایم که روز و شب
 با روضه هاش خاطرم آتش گرفت و سوخت
 می سوخت بین تب تن بابا به خیمه ها
 صد بار قلب مضطرم آتش گرفت و سوخت
 هنگامه ی غروب که غارت شروع شد
 هر کس که بود در حرم آتش گرفت و سوخت
 یک زن نمانده بود که شعله به تن نداشت
 چادر نماز مادرم آتش گرفت و سوخت
 معجر دگر به روی سر دختری نماند
 دیدم که موی خواهرم آتش گرفت و سوخت
 خنده دگر ندید کسی بر لب رباب
 تا جای خواب اصغرم آتش گرفت و سوخت
 در کوفه تا که رأس حسین شهید را
 دیدم به نیزه، حنجرم آتش گرفت و سوخت
 آتش به جان آل پیمبر شد آشنا...
 از آن زمان که مادرم آتش گرفت و سوخت...