تو اولین امیر بودی که بین یک حصیر بودی

تو واجب السلام بودی که بین ازدحام بودی

.

خون تو رو مباح کردن روز منو سیاه کردن

بعد بریدن سر تو حمله به خیمه گاه کردن

.

دم دمای غروب

از راه رسیده دشمنت

یکی نشسته رو تنت

.

تشنه بودی ولی تو رو

 با لب تشنه کشتنت

.

تو چشمه ی حیات بودی تشنه لب فرات بودی

راست روی نیزه ها شد سرت بریده از قفا شد