ها علىٌّ بشر کیف بشر
 ربه فیه تجلى و ظهر
 .
 مانده عالم همه در حیرت تو
 که بشر می شود این گونه مگر
 .
 عله الکون و لولاه لما
 کان للعالم عین و اثر
 .
 حبه مبدأ خلد و نعیم
 بغضه منشاء نار و سقر
 .
 من له صاحبه کالزهراء
 او سلیل کشبیر و شبر
 .
 فلک فى فلک فیه نجوم
 صدف فى صدف فیه درر
 .
 در دل شیعه ی خود کرده نظر
 ها علی و بشر کیف بشر
 .
 جلوه ی نور رخت شمس و قمر
 خاک نعلین علی در و گهر
 .
 قمرت را فلک مشتری است
 نجفت خانه ی مادری است
 .
 تو سراپا وجودت ز رسول
 و محمد خودش حیدری است
 .

به نبی گفت جبریل امین
 که الا یا نبی ناد علی
 .
 ها علىٌّ بشر کیف بشر
 ربه فیه تجلى و ظهر