من نمیدانم کجایی
در مسیر کربلایی
کوفه برگشته به عهد
بی وفایی

خورده پیشانی کوفه مهر نامردی
ای که اهل بیت را همراهت آوردی
کاش برگردی

درمیان کوچه‌ها/ای حسین جان
مانده‌ام بی آشنا/ای حسین جان
جان من کوفه نیا/ای حسین جان

2
بغض غربت در گلویم
بسته شد درها به رویم
آخر از این بی حیایی
چه بگویم

در دل من جمع گشته غربت عالم
بیقرار از غصه زن‌ها و اطفالم
فکر گودالم

ای عزیز مصطفی/ای حسین جان
یا ذبیحا بالقفا/ای حسین جان
جان من کوفه نیا/ای حسین جان

3
بر سر دارالعماره
قلبم از غم پاره پاره
نازک است آخر گلوی
شیرخواره

سنگ‌های کوفه شد آماده از بهرم
می روم اما دم آخر در این شهرم
فکر نامحرم

آتش است و خیمه‌ها/ای حسین‌ جان
دست ‌های بی حیا/ای حسین جان
جان من کوفه نیا/ای حسین جان