گر چه ای یار، اسیر کف اغیار توام

گر چه ای یار، اسیر کف اغیار توام

نی گرفتار عدو بلکه گرفتار توام

نام تو وِردِ زبانم به سر دار شده ست

تو علی هستی و من میثم تمّار توام

می زند خصم مرا طعنه ولی غافل از آن

بر سرم نیست هوایی که هوادار توام

دستم از پشت اگر بسته، دگر قطع نشد

فکر انگشت تو و دست علمدار توام

گر شکافی لب من خورده دگر چوب نخورد

در غم چوب یزید و لب خونبار توام

دشمنم آب دهد لیک ننوشم هرگز

گرچه لب تشنه ولی تشنۀ دیدار توام