کاروان آمده از راه پر از ماه

چنان که طرفی در غرق جون و حبیب است و بریر است

و در آن سوی طرفی در غرق نافع و سعد است و زهیر است

نفس کرببلا زیر قدم های علی اکبر و عباس فرو رفت

که حرف از زدن تیر و گلو رفت

که مبادا دو شب بعد بگویند عمو رفت

نفس کرببلا رفت فرو دم نزدین ای خواه

اما سینه ی سجاد فقط دید و فقط دیدو فقط دید

فقط زرد شدو سرخ شد سرخ شد از آخر این حادثه ترسید

بگذارید که این با روایت کنم از زاویه ی دید صحابه

جریان را بگذارید که آبس که خودش هست به هم ریخته ی حضرت عباس

روایت بکند صحنه ی جان سوز ورودیه ی 72 جان را

بگذارید که در پای حبیب ابن مظاهر بکنم ززمان را

بگذارید که این بار نگویم که وزید آه نسیمی

و دل خواهر ارباب به هم ریخت