دلتنگی هام، مونس زخمای دل دیروزِ
از بچگی، جیگرم از خاطره ای میسوزه

خون دل از کنج لبم
میریزه با اشک چشام
دیگه میخوام پر بکشم
با تموم خاطره هام

یادمه پاییز و یه گل پرپر
یادمه آتیش و بال کبوتر
یادمه زخم های صورت مادر، یادمه

عمریه که، چشای من مهمون یک کابوسِ
زخم دلم، به خدا که زخمِ غم ناموسِ

با اینکه با زهر جفا
پاره پاره شد جیگرم
زیر لحد خاطره ی
گوشواره ها رو میبَرم

یادمه نامرد و کوچه ی غم ها
یادمه اشکای مادر تنها
یادمه خاکی شد چادر زهرا، یادمه

زینب بیا، تا که بگم روضه های فردا رو
تا که بگم، روضه ی سر نیزه ها، سر ها رو

لا یَومکَ یَومکَ حسین
امون از آشوب و بلا
سر من و زانوی تو
سر تو و سر نیزه ها

تشنه لب میمونی رو خاک صحرا
تشنه لب میمونی بدون سقا
تشنه لب میمونی زخمی و تنها، تشنه لب میمونی

فاطمه مهمونه کنار پیکر
فاطمه گریونه این تنه بی سر
فاطمه میخونه غریب مادر

از صدر زین ذوالجناح
افتاده شاه بی سپاه
فاطمه مهمونش شده
یه گوشه از این قتلگاه

فاطمه مهمونه کنار پیکر
فاطمه گریونه این تنه بی سر
فاطمه میخونه غریب مادر، فاطمه

خوشا به حالِ هر کی که
شده به این عشق مبتلا
مرده و زنده میکنه
عطر نسیم کربلا

تا ابد مهر رو پرم و عشقه
تیغه و پرهای علم و عشقه
تو دلم رؤیای حرم و عشقه

وای من آتیش و زینب مضطر
وای من آتیش و چادر و معجر
وای من آتیش و دامن دختر

رأس حسین به نیزه ها
آتیش زدن به خیمه ها