کنند گریه به تو ماهیان دریایی
حریم بی حرم تو چراغ محفل ماست
مدینه کعبه ی جان و بقیع تو جان ماست
آی کبوتر که نشستی روی گنبد طلا
روز و شب پر میکشی تو حرم امام رضا
من کبوترِ بقیع ام با تو خیلی فرق دارم
سرم و به جای گنبد روی خاکا میزارم
اونجا هر کی میپره تایه افلاکی میشه
تو بقیع بال و پرِ کبوترا خاکی میشه
منم و عمری روز خوش ندیدن
همه ی دردها رو به جون خریدن
به یاد مادرا از دل کشیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن!
توی خونه بدون هم زبون و
توی کوچه همش زخم زبون و
پای منبر همش طعنه شنیدن
شیندن کی بود مانند دیدن!
کی میدونه چه رازی مونده پیشم
کی میدونه چرا اروم نمیشم
کی میدونه چرا موهام سفیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن!
من و مادر یه روز نزدیک خونه
تو راهِ کوچه باریک خونه
یدفعه دشمنامون سر رسیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن!
مادرم خسته بود و پر شکسته
ولی دشمن می اومد دسته دسته
نفسام مثل قلبم می تپیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن!
با یه سیلی نهال و بردن از هوش
دوباره شعله ور شد درد پهلوش
گل گوشواره و از شاخه دیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن!
دوباره زخم روی قلبم نمک خورد
مادرم پیش چشم من کتک خورد
رگ سرخ حیاتم رو بریدن
شنیدن کی بود مانند دیدن!
میگرفتم توی سینه ام سرش رو
می تکوندنم غبار چادرش رو
میدیدم که پاهام یاریم نمیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن!
با چشایی که از گریه شده تار
رد خون رو خودم دیدم رو دیوار
جلو چشام قد سرو رو خمیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن!
یادمه پاییز و یه گل پرپر
یادمه آتیش و بال کبوتر
یادمه زخم های صورت مادر، یادمه
