دو تا ماه پاره‌هام

میوه‌ی دل مادرن

همون علی‌اکبر و

ابوفاضل مادرن

می‌خوام با رجزخونی‌شون

همیشه زبون‌زد بشن

دوتا از، فدائیاتم

عون و محمد بشن

کم مارو قبول کن

این دوتارو قبول کن

هرچی گفتی قبوله

این یه بارو قبول کن

سفارش فاطمه‌س

دور تو بگردم حسین

دوتا نیزه کمترشه

کارمو کردم حسین

می‌میرم اگه بشینی

اشک بی‌کسی بریزی

عزیزام فدای سرت

تو خیلی برام عزیزی

عون و محمد من

فدا سر سه‌سالت

آه غریبی نکش

آب میشم‌ از خجالت

کم مارو قبول کن

نشستم تو خیمه

دلم پر از تاب و تبه

اونکه خجالت‌زده‌س

تو نیستی؛ فقط زینبه

به پای غمت می‌‌سوزم

آخرش برات می‌میرم

اشاره کنی عزیزم

حقّتو پس می‌گیرم

به آرزوم رسیدم

پیش تو روسپیدم

منم شبیه رباب

یه مادرِ شهیدم