ای انتهای توبه آدم، حسین جان!
ای ابتدای سوره مریم، حسین جان!
این روزها، شبیه پدر مادرت شدی
با این لباس مشکی ماتم، حسین جان!
ما با بهشت کار نداریم تا که هست
شش گوشه‌ات میان دو عالم، حسین جان!
آن‌جا بهشت هست که «زهرا» نشسته است
پس کنج هیئتیم از این دم، حسین جان!
ما دل‌خوشیم با تو و شال عزای تو
هرآن‌چه غیر تو به جهنم، حسین جان!
تا مرهم جراحت لب‌های تو شویم
آورده‌ایم این‌همه زمزم، حسین جان!
خرج تو می کنیم تمام گلوی خویش
تا جان دهیم ماه محرّم، حسین جان!
با هر هزارونهصدوپنجاه زخم تو
فریاد می‌زنیم دمادم، حسین جان!
درهم بخر تمامی ما را؛ شنیده‌ایم
درهم شدی به خاطر درهم، حسین جان!
