هم پریشان حسینم هم پریشان حسن

ای به قربان حسین و ای به قربان حسن

روز اول مادرم چشمان من را نذر کرد

این یکی آن حسین و این یکی آن حسن

هر شبی که فاطمه بر روضه هامان می رسد

هست گریان حسین و هست گریان حسن

نه که دنیا دینمان را هم کریمان می دهند

من که ایمان دارم از اول به قرآن حسن

زیر ایوان نجف دیدم که روزی می رسد

یا حسن جان می نویسم زیر ایوان حسن

هر کجا رفتم دیدم کار دست مجتباست

بشکند دستم نباشد گر به دامان حسن

نه که تنها این دو شب کل محرم می شویم

شب شب ؛ تکیه به تکیه باز مهمان حسن

قاسمش وقتی به میدان زد ؛ حسین آهسته گفت

می رود جان حسین و می رود جان حسن

نعره شد ” ان تنکرونی فانا ابن المجتبی “

تیغ را چرخاند و گفت این است طوفان حسن

شد حسن یک ضربه زد ارزق همانجا شد دو تا

نعره زد عباس ای جانم به قربان حسن

روضه های ما همه لطف امام مجتبی ست

شکر ؛ هر شب می روم در زیر باران حسن

پیش زهرا آبروداری کنیم و آوریم

هی گلاب و دسته گل یاد یتیمان حسن