هم پریشان حسینیم، هم پریشان حسن
ای به‌قربان حسین و ای به‌قربان حسن

روز اوّل، مادرم چشمان من را نذر کرد
این‌یکی آن حسین و آن یکی آن حسن

هرشبی که فاطمه بر روضه‌هامان می‌رسد
هست گریان حسین و هست گریان حسن

ما نه تنها این دو شب، کلّ محرّم می‌شویم
شب‌به‌شب تکیه‌به‌تکیه باز مهمان حسن

زیر ایوان نجف دیدم که روزی می‌رسد
یاحسن جان می‌نویسم زیر ایوان حسن

‎روضه‌های ما همه لطف امام مجتباست
شکر هرشب می‌روم در زیر باران حسن

قاسمش وقتی به میدان زد؛ حسین آهسته گفت:
می‌رود جان حسین و می‌رود جان حسن

نعره شد: إن تَنکرونی فنا ابن المجتبی
تیغ را چرخاند و گفت: این است طوفان حسن

شد حسن، یک ضربه زد أزرق همان‌جا شد دوتا‎
نعره زد عبّاس؛ ای جانم به قربان حسن