توی روضه هات میاد همیشه بوی کربلا

وقتی تو یار منی غم به دلم راه نمیدم

یه وجب از هیئت و به هر دو عالم نمیدم

حسین وای

شادی هر دو جهان بی تو مرا جز غم نیست

جنت بی تو عذابش ز جهنم کم نیست

در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری

عمر جاوید به شیرینی آن یک دم نیست

حسین وای

بگذار آدمیان طعنه زنندم گویم

هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست