دل سراپرده ی محبت اوست 

دیده آیینه دار طلعت اوست

من که سر درنیاورم به دو 

کن گردنم زیر بار منت اوست

تو و طوبی و ما قامت یار یار یار یار

تو و طوبی و ما قامت یار یار یار یار

فکر هر کس به قدر همت اوست

حسین وای حسین وای وای 

حسین وای حسین وای وای

گر من آلوده دامنم چه عجب 

همه عالم گواه عصمت اوست

من که باشم در آن حرم که صبا 

پرده دار حریم حرمت اوست

تو و طوبی و ما قامت یار یار یار یار 

فکر هر کس به قدر همت او او او او

حسین وای حسین وای وای 

حسین وای حسین وای وای