ای به طوفان کربلا قتلگاه تو کعبه روحم
سینه داغ دیده ات سپرم

نیزه ها سایبان زخم پرت
زخمها چون ستاره بر بدنت

بدن پاره تر ز پیرهنت
خون روان از گلوی عطشانت

ای پدر و مادرم به قربانت
به تن بی سرت نزاره کنم

زخمهای تو را شماره کنم
کاش جای سر مطهر تو

میبریدن سر ز خواهر تو
بدن تو که بهتر از جان است

پای تا سر تمان قرآن است
از سم اسب طوطیا کردم

با سر نیزه جا به جا کردن
قامتت زیر کوه غم شد داغ

نفسم گشته روضه گودال
اهل کوفه چقدر پست و بدن

روضه خوان تو را زدن زدن
میبرند از کنار قتله گهم

کس نخواند رفیق نیمه رهم
آنچنان از غمت کنم زاری

که شود اشک ناقه ها جاری
زره ات گشته زخمهای تنت

بدنت پاره تر زپیرهنت
دوش دائم تو را صدا کردم

در نماز شبم دعا کردم
الهی بشکنه دست مغیره

میون کوچه ها بی مادرم کرد
ای وای مادر

بیشتر شده ورم ابرو
دردسر شده ورم بازو

مدتی شده که نخوابیدی
نه به این پهلو نه به اون پهلو