از کار عشق این گره بسته وا نشد

باب الحوائج همه حاجت روا نشد

بستند راههای حرم را به روی او

می خواست تا حرم ببرد آب را نشد

دستان او جدا شده از پیکرش ولی

یک لحظه مشک از کف سقا رها نشد

ناگاه مشک آب اباالفضل را زدند

یعنی فرات قسمت آل عبا نشد

با مشک پاره پاره به سوی حرم نرفت

راضی به دل شکستگی بچه ها نشد

تیر سه شعبه بست به چشمان او دخیل

آن گونه که ز چشم رئوفش جدا نشد

ضرب عمود تا دل ابروش را شکافت

فرق کسی شبیه سر او دوتا نشد

با صورت آفتاب حرم بر زمین فتاد

آن بازوی قلم شده مشکل گشا نشد

آنقدر زخم فرق شریفش عمیق بود

بر روی نیزه ها سر عباس جا نشد

شکر خدا که پیکر او در شریعه ماند

پامال نعل تازه غروب بلا نشد

دیگر نصیب اهل حرم خسته حالی است

بزم شراب جای علمدار خالی است

شیر افتاد و هزاران گرگ در دور و برش 

هر که آمد نیزه ای می کاشت روی پیکرش 

کار دنیا را ببین کارش به مشک افتاده است 

او که اقیانوس هم زانو زده در محضرش 

مشک را تا خیمه ها هر طور می شد می رساند

حرمله نگذاشت‌‌‌ با تیری که زد بر ساغرش 

زینب کبری ، همان کوه حیا،  مجبور بود

بعد سقا بیشتر باشد به فکر معجرش 

روضه یعنی از کنار خیمه می بیند حسین

در کنار علقمه می پاشد از هم لشکرش 

غیرت الله است ، یعنی میرود بر نیزه ها

تا که باشد چند روزی سایه بان خواهرش