یک لحظه خلوت کرده ای مشغول قرآنی

یک لحظه مشغول سخن در جمع یارانی

گاهی بفکر  کندن خار بیابانی

گاهی هم  از دلشوره ی زینب پریشانی

امشب شب سختی است امشب در دلت غوغاست

گاهی می‌آید نغمه ی لبیک یارانت

گاهی می‌آید گریه ی زن ها و طفلانت

گاهی صدای اصغرت کرده پریشانت

امشب غم عالم نشسته در دل و جانت

امشب شب سختی است آری امشب عاشوراست

بر شانه ی بابا رقیه می گذارد سر

خوابد علی اصغر در آغوش علی اکبر

خوابیده اند آرام اهل بیت پیغمبر

زیرا که بیدارست چشم ساقی لشگر

تا کی چنین آرامشی در کربلا برپاست؟ 

فردا به پا خواهد شد اینجا محشر کبرا

فردا شود صحرا زخون عاشقان دریا

فردا حسین است و خودش، تنهاترین تنها

بی لشگر و بی اکبر و بی یار و بی سقا

فردا صدای العطش تا عالم بالاست

یک دم بروی خاک افتد دست سقایش

یک دم حسین است و جوان ارباًاربایش

فکر حرم لرزه می اندازد به اعضایش

ای کاش برخیزد فقط عباس از جایش

آری حسین است این عزیز حضرت زهراست 

نازل شده گویا دوباره سوره ی زلزال

برگشته دیگر ذوالجناح از دشت خونین یال

افتاده جسم چاک چاکی در دل گودال

سر می بُرند و یک زن اینجا می رود از حال

از سینه اش برخیز ملعون! مادرش اینجاست

بالای تل از هوش رفته، خواهر افتاده

آتش به مو و معجر یک دختر افتاده

دیدند یک انگشت بی انگشتر افتاده

زیر سم اسبان دشمن پیکر افتاده

یک پیرزن میگفت سر هم در تنور ماست

پایان نیابد ظهر فردا ماجرا باقیست

آتش به جان خیمه ی آل عبا باقیست

هم رفتن سرها به روی نیزه ها باقیست

هم کوچه و بازار هم شام بلا باقیست

زین پس شروع کربلای زینب کبری ست