چه میخواهد لب تشنه به غیر از لطف بارانی

چه میخواهد شکسته دل به غیر از چشم گریانی

اگر تا شام میخندی ، اگر تا صبح میخوابی

تو از مردن چه میفهمی؟ تو از برزخ چه میدانی؟

اگر آشفته ات کردند یعنی لایق وصلی

به او نزدیکتر هستی زمانی که پریشانی

خلاصه بار باید بست ، یا امروز یا فردا

مده از کف مجال این دو روزی را که مهمانی

من و پروانه در آغوش هم تا صبح میسوزیم

که با این سوختن روشن شود کنج شبستانی

مرا هر وقت میدیدی گریبان پاره میدیدی

از اول نیز می آمد به من پاره گریبانی

به دامان تو دست انداختم شاید که این دفعه

بگیرد دامنت دستی از این آلوده دامانی

اگر چه گریه هجران شکسته میکند ما را

ولی از آب پیشانی ست بهتر ، چین پیشانی