سرت کو؟ سرت کو؟ که سامان بگیرم

سرت کو؟ سرت کو؟ به دامان بگیرم

سراغ سرت را من از آسمان و

سراغ تنت از بیابان بگیرم

تو پنهان شدی زیر انبوهِ نیزه

من از حنجرت بوسه پنهان بگیرم

حسین! خونِ حلقومت آبِ حیات است

من از بوسه بر حنجرت جان بگیرم

رسیده کجا کار زینب که باید

سرت را من از این و از آن بگیرم

کمی از سر نیزه پایین بیا تا

برایِ سفر بر تو قرآن بگیرم

تو گفتی که باید بسوزم، بسازم

به دنیایِ بعد از تو آسان بگیرم

قرار من و تو شبی در خرابه

پی ِ گنج را کُنج ویران بگیرم

هلا! می‌روم تا که منزل به منزل

برایِ تو از عشق پیمان بگیرم