ای کرم، خاک قدم‌هـای گدای در تو
ای فـدای نظر حسن خـدامنظـر تـو
چشم ارباب کرم مانده به دست کرمت
آبـرو یافتـه خورشیـد ز گـرد حرمت
عرش، خشتی‌ست ز ایوان رفیع تو حسن!
وسعت ملک الهی‌ست بقیع تو حسن!
مهر تو شیرۀ جان، میوۀ باغ دل ماست
قبر بی‌شمع و چراغ تو چراغ دل ماست
پســــر اول زهــــرا و امـــام دوم
چارمین فـرد ز پنجـی و فـروغ سوم
بوسه‌های نبوی بـر دهنت گل کرده
آیت وحی خـدا از سخنت گل کرده
بوسه برداشته پیوسته دعا از لب تو
شانۀ عرش، نشـانِ نبـوی مرکب تو
حسنـی؛ حسن خدای احـد ذوالمننی
در کمال و ادب و حسن و ملاحت حسنی
تو کریمی تو زعیمی تـو امامی تو ولی
کرده ده‌سال امامت به حسین‌بن‌علی
سینـه و شانـه و آغـوش پیمبر جایت
گـل لبخنـد خـدا ریخته بـر سیمایت
وسعت مُلک خدا سفرۀ مهمانی توست
خوش‌ترین ذکر خداوند، ثناخوانی توست
تـو ز طفلـی غــم ایـام، مکـرر دیدی
سوختی، آب شدی، داغ پیمبـر دیدی
شاهـد غـربت و تنهایی حیــدر بودی
تـا اُحـد گریه‌کنان، همـرَه مادر بودی
تـو درِ خانــۀ آتـش زده را مـی‌دیدی
مادرت نقش زمین می‌شد و می‌لرزیدی
تا کنون لا جرعه از غم خورده ای
تاکنون سیلی محکم خورده ای
قاتلت اوست که در پیش دو چشمان ترت
تازیانــه زده بــر مــادر نیکـو سیَـرت
قاتلت اوست که با خشم، لگد بر در زد
مـادرت نالـه کشیـد از جگـر و پرپر زد
