روضه ی داداشو باید همیشه خواهر بخونه

حسین من ته گودال افتاده و نیمه جونه

رو گردنش جای شمشیر دَم گلوش جای دِشنه

حیا کنید اهل کوفه آب نخورید جلو تشنه

پیش چشم حسین نخندین و آبو سَر نکشید

چکمه هاتونو روی سینه ی مُحتضر نکشید

یادگاریِ مادرم رو آخه چرا میبَرید

کهنه پیرهن داداش منو کجا میبَرید

اَلسلامُ علیک یا اباعبدالله

بسه دیگه هی با چکمه نکن تنش رو لگد مال

بلند شو شمر از رو سینش مادرم اومده گودال

رهاش کنید دیگه اِنقدر رو بدنش پا نذارید

مادرم اومده پا رو چادر زهرا نذارید

داره جون میکَنه شما دیگه با لگد نزنید

مادرم اومده تورو خدا حرف بد نزنید

پیش مادرمون حسینو زیر و رو نکنید

نیزه هاتونو دیگه تو بدنش فرو نکنید

 اَلسلامُ علی ساکن کربلا

الهی زینب بمیره که غرق خونی حسینم

لحظه ی جون دادنت هم دل نگرونی حسینم

بلند شدی روی زانو نگاهِ تو سوی خیمه

ببند چشاتو نبینی حرمله رفت توی خیمه

رفته حرمله خیمه های تورو سوزونده حسین

دیگه آبرو واسه خواهر تو نمونده حسین

بازه چشمت هنوز نگاهِ تو سمت معجرمه

داره میگه نگات که موقع غارت حرمه

 اَلسلامُ علی مُرَمَّلٌ بِالدِّماء